MARIAN RIJK: Feest

Er moet een verjaardagsfeest komen. Dat feest moet het gaafste mooiste leukste feest ooit worden. Mijn bijna 9-jarige controlfreak is al vier maanden bezig met haar verjaardag.

Haar verwachtingen zijn hemelshoog:
Chocoladetaart met zilveren balletjes
en discobowlen
en zwemmen
en pannenkoeken
en echt GEEN speurtocht van papa
en dat dan alle vriendinnen mogen blijven slapen.

Eén tegenstribbeling 'nou nou, papa maakt best leuke speurtochten' en het is drama. Dikke tranen, verwijten, deuren die worden dichtgeslagen. De kleine perfectioniste heeft stress.
Ik snap dat wel.
Ik zou het ook hebben.
Dus ik sus en sus. Ik bel met het discobowlen en het zwemmen. Ik praat de speurtocht uit het hoofd van haar vader. Ik koop alvast een pak chocoladetaart van dr Oetker. En ik probeer haar verwachtingen naar normale proporties te brengen.
Over haar verlanglijstje: 'je weet dat je niet alles wat op je lijstje staat krijgt hè?'
Over het logeren: 'dat doen we dan een andere keer.'
Over het aantal uitnodigingen: 'even kijken hoeveel er in de auto passen.'

En dan breekt alsnog complete paniek uit.
'ZE PASSEN NOOIT MET Z'N ALLEN IN DE AUTO!!'
Oef.
Uhm.
Tsja.
Ik weet het ook even niet meer.

De man van de afgewezen speurtocht weet het wel. Hij hoort het allemaal aan en mompelt: 'Komt allemaal goed.'
Dus nu liggen moeder en dochter lekker chill op de bank. Zijn speurtochten zijn stom, maar als hij zegt dat het goed komt dan is dat zo.